Gecenin aydınlık dehlizlerinde
Güneşin hücreme sızmasını beklerken
Korkusuzluğumdan korkmasaydım
Şiirlerin mısralarında
Kendimi bulmak isterdim

Dargın olmasam renklere
Ve titremese yüreğim
Belki sığardım tuvallere
Bir fırça tutabilse ellerim

Yarınlarım, yarım bırakmasaydı
Hissizleşmeseydim eğer
Bir bakışla
Anlatabilirdim kendimi
Hiç olmazsa bir tebessümle

Ağrımaz dedikleri kalbim
Ağrıdan bitip tükenmeseydi
Sevebilirdim
Yaşamış ve yaşayan herkesi

Cesaret etmeye çalıştığımda
Gecenin aydınlığı boğulmasa güneşe
Belki anlatabilirdim
En azından anlayabilirdim kendimi.